ArtEZ - Double Bill: Mosa & Ruis

► Mosa
De klok tikt in een razend tempo voort. Jaren schieten voorbij en voor je het weet bestaat er meer om op terug te kijken dan naar uit te leven. Dus nu we de kostbare tijd nog hebben is het zaak om deze zo efficiënt mogelijk te benutten om uiteindelijk met een gerust hart te kunnen sterven. Maar… hoe? MOSA is een zoektocht naar de consequenties van het sterfelijk zijn. Twee rocksterren zullen in een theatraal concert ten strijde trekken, tegen de alsmaar voortdenderende tijd en het onontkoombare doven van de spotlight.

En nu heb ik nog maar een uur. En jullie ook. U heeft nog maar slechts een uur lief publiek, alles moet gedaan worden in dit ene uur. Ja, toen je 10 was nam je je voor te wachten tot je twintigste, toen je dertigste. Toen je dertig was, wilde je tot je veertigste wachten, tot je vijftigste, zestigste whatever whatever. Nu heb je nog maar een uur, dan is het voorbij. Maar niet getreurd, een welbesteed uur is meer waard dan jaren en jaren van nalatigheid en verwaarlozing. Vijf minuten zijn voldoende, tien seconden. We hebben een uur gekregen, lief publiek, zestig minuten, drieduizendzeshonderd seconden. We hebben nog geluk.

► Ruis
“Dwalend door de stad zoek ik naar een uitweg van de ruis in mijn hoofd. Ik probeer om mij heen te kijken, maar zie alleen de gezichtsloze meute. Terwijl de donkerte toetreedt laat ik me verleiden door deze nachtschimmen. Ik wil dansen met een plant en verliefd worden op een wildvreemde, maar de dagelijkse onrust dreunt nog door in mijn hoofd als de beat van de DJ. Ik beweeg me nog dieper de nacht in. De donkerte in. Op zoek naar een plek om te verdrinken in de ruis waar ik eerder nog voor vluchtte.”

Wanneer voel je je aangetrokken tot de ruis en wanneer is er juist te veel van? Drie jonge makers gaan in een muzikale theatervoorstelling op zoek naar hun relatie tot de ruis. In een nachtclub gaan ze met behulp van hun instrumenten in gevecht met de ruis, verdwalen ze in de ruis en zingen ze de ruis liefelijk toe.