Matthäus Passion

Het reciteren van het Bijbelse verhaal op Goede Vrijdag over de laatste dagen van Jezus op aarde is een traditie die ontstond in het vroege Christendom. Van oorsprong zong een enkele diaken de tekst, maar naarmate de stijl en uitvoering evolueerden kwamen er zangers bij om de woorden van de Evangelist, Jezus, Pilatus, de Hogepriester, Petrus en de andere karakters kracht bij te zetten. Ook werd er een koor gevormd dat de teksten van het volk voor het voetlicht bracht.

In de 16^e eeuw betoogde Maarten Luther dat muziek een onderdeel van de theologie moest zijn. De Lutherse kerk omarmde muziek als een steeds belangrijker wordend onderdeel van de liturgie en door de Bijbel in het Duits te vertalen maakte Luther het mogelijk dat ook de gelovige gemeente de Bijbelteksten ging begrijpen. Tegen het eind van de 17^e eeuw werden de structuur en stijl van het Duitse Passie Oratorium verder uitgebreid; men begon, naast de bekende koralen, instrumentale begeleiding, solopartijen en koorzettingen met nieuwe poëtische teksten toe te voegen, bedoeld om het verhaal te versterken en te verfraaien.

Zeker is dat deze lange traditie, zoals hierboven beschreven, in Bachs monumentale Matthäus Passion zijn hoogtepunt vond. Het is een machtig, maar delicaat werk met meerdere lagen van theologische en mystieke symboliek. Met zijn dramatische en psychologisch beschouwingen is het een van de meest uitdagende en ambitieuze composities in de Westerse traditie.

MUSICI
Leon van Liere – evangelist
Mattijs van de Woerd – Christus
Marjon Strijk – sopraan
Carina Vinke – alt
Peter Gijsbertsen – tenor
Joris van Baar – bas
Dirk Luijmes – orgel
Ralph Rousseau – viola da gamba
Toonkunst Arnhem
NASKA 
Bas van den Heuvel – dirigent