Sprookjeskoningin (6+)

Het zijn wonderlijke wezens, die grote, grappige poppen van Duda Paiva Company. Ze lijken écht te leven, halen fantastische capriolen uit en kunnen nog dansen en zingen ook. Samen met het Jong Nederlands Blazers Ensemble komen ze naar ons theater. Dat belooft wat! De Sprookjeskoningin is hét uitje voor kinderen vanaf 6 jaar en ook ouders en grootouders zijn gegarandeerd onder de indruk van deze semi-opera voor de jongsten.

Shakespeare’s Midzomernachtsdroom over Titania, Oberon en hun verlangen naar echte liefde krijgt een eigentijdse en vooral eigenwijze twist in De Sprookjeskoningin. Een warm, feestelijk sprookje voor het hele gezin met onpeilbaar mooie en ontroerende muziek van Henry Purcell gespeeld door jongNBE en het opvallend absurde, komische universum van Duda Paiva Company.

De Sprookjeskoningin is de familieversie van de The Fairy Queen, een bijzondere samenwerking tussen Duda Paiva Company (DPC) en het Nederlands Blazers Ensemble (NBE), waarover zowel publiek als pers uiterst lovend waren. ‘Het enorme plezier waarmee alle spelers zich in het kluchtige verhaal storten maakt zich onverbiddelijk meester van het publiek.’ schreef de Volkskrant destijds in een viersterren-recensie. Reden genoeg voor deze speciale kinderversie, nu samen met de talentvolle musici van jongNBE - sommigen al klaar, anderen nog midden in hun opleiding aan de Nederlandse conservatoria.

De betoverende schuimrubberen wezens die de hoofdrollen spelen, zijn al wereldberoemd. DPC, het gezelschap rond de van oorsprong Braziliaanse danser, choreograaf en poppenspeler Duda Paiva maakt al jaren cross-overs met dans en poppen. Soms kijken ze je recht aan, met glanzende poppenogen waarin je echt leven denkt te zien. ‘Je staat oog in oog met zo’n pop, je ziet de speler erachter hurken en toch geloof je dat je Puck de slappe lach ziet hebben. Het is een voorstelling om van te smullen,’ aldus het Haarlems Dagblad eerder over The Fairy Queen.

“De intimiteit tussen pop en publiek, dat is het geheim,” zegt Paiva daarover. “Poppen doorbreken de vierde wand, tussen podium en publiek. Ze schudden je van je stoel.” Het draait daarbij allemaal om de Object Score, de techniek die maakt dat de poppen op het toneel net zoveel leven in zich lijken te hebben als de performers en de jonge muzikanten van vlees en bloed.